Sierpień w hrabstwie Osage
Wczoraj tak jak dawniej udało nam się wyskoczyć do kina. Już od jakiegoś czasu zauważyliśmy taką prawidłowość, że jak najdzie nas ochota na kino, to w kinach posucha. Tym razem było inaczej. Braliśmy pod uwagę kilka filmów, ale tym razem nie dałam się zmanipulować i poszliśmy na film, który pierwotnie wybrałam, czyli na Sierpień w hrabstwie Osage. Z rewelacyjną Meryl Streep i Julią Roberts. Rzeczywiście coś w tym jest co piszą. Marylka jest gwarantem, że człowiek się nie zawiedzie i wyjdzie z seansu zadowolony. I tak było ze mną.
Sierpień w hrabstwie Osage poruszył mnie. Myślałam, że to niemożliwe. A jednak. Dawno nie płakałam na filmie, a na tym trochę sobie pochlipałam. Niestety zauważyłam parę analogii do własnego życia. Zobaczyć je to jak przejżeć się w krzywym zwierciadle, to boli i uświadamia parę rzeczy. Film opowiada o matce i 3 córkach, które w wyniku zaginięcia, a w rezultacie śmierci patriarchy rodu spotykają się w rodzinnym domu. Jest upalny sierpień w hrabstwie Osage. Powietrze faluje od ukrywanych sekretów, niewypowiedzianych oskarżeń i zadawnionych żalów. Nikt nie jest tym kogo udaje.
Film pokazał to co ja wiem, a czego się boję. Boję się, że moje zachowanie, zadawnione żale wpłyną na życie mojego synka, bo nie będę potrafiła przejść nad nimi do porządku dziennego. Nie chcę tego dla niego.
MIalam podobne odczucia po tym filmie... Jest we mnie wiele żalu i rozgoryczenia przez "bliskich". Juz czuję, że odbija się to na moim dziecku, bo np. nie chcę ich odwiedzać, więc jak dziecko ma poznać rodzinę...
OdpowiedzUsuńFilm świetny - kocham każdą rolę Meryl!
Ja też uwielbiam Meryl;) Ja znowu z powodu wcześniejszych przeżyć jak tylko ktoś za bardzo panoszy się w moim życiu stawiam znak stop i ustawiam blokady. Blokuję też dostęp do dziecka niektórym "bliskim". Najchętniej nie wpuszczałabym ich za próg, ale tak się nie da. Napatrzyłam się po prostu jak Ci tak zwani bliscy niszczyli moją rodzinę i to mnie napietnowało na całe życie.
Usuń