Wbrew wcześniejszym zapewnieniom, że nigdy więcej spontanicznych pomysłów na spędzenie wolnego czasu, wybraliśmy się wczoraj do Karpacza.Muszę powiedzieć, że jednak coś w tym jest. Jak za pierwszym razem, dorwała nas burza z piorunami. Czy to nie jakieś fatum? Co prawda w Karpaczu było troszeczkę lepiej niż na koncercie Nelly Furtado. Przynajmniej nie wracaliśmy rozebrani do rosołu. Nie mam tylko pewności, czy nie było takiej potrzeby, czy było za zimno? Chyba to drugie.
Najlepsze, że planowałam zabrać pokrowiec na wózek, ale się zakręciłam i nic z tego nie wyszło. Na szczęście daszek w wózku Franka jest bardzo głęboki. Mamusia, patrz ja, zaopatrzyła się w stosowne zabezpieczenie przed deszczem, tatuś nie. No cóż fantazja ułańska, nie zna granic;).
Martwię się, bo od pewnego czasu nie mogę jeździć samochodem. Nie wiem, czy samochodem, czy tylko tym konkretnym. Nigdy tak nie miałam. Można sobie więc wyobrazić w jakim nastroju dojechałam do Karpacza. Jednak świeże powietrze zrobiło swoje i dalej jakoś już poszło.
Ze względu na dolegliwości związane z drogą nie rozumiałam na początku, o co chodzi z tym Karpaczem. W sensie, po co tam jeździć. Dobrze, dobrze, spokojnie, jak pisałam świeże powietrze podziałało i już wiem;)
Zrobiłam listę. Chętnie przeszłabym się kilkoma szlakami, doczołgała do świątyni Wang (tym razem już czuliśmy jej zapach, ale się nie udało), wczołgała na Śnieżkę, przejechała letnim torem saneczkowym, odwiedziła Western City i Park Linowy "TARZAN". Wystarczy? Wystarczy i to chyba na więcej niż jeden dzień.
0 komentarze:
Prześlij komentarz